Pieken en Dalen
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
09 Juni 2009 | Singapore, Singapore
Bonjour!
Daar ben ik weer.
3 dagen geleden ben ik weer weggevlogen uit Nepal. De tijd daar was een bijzondere tijd dat niet te vergelijken was met 4 jaar geleden.
Ik zal een impressie geven over mijn tijd in Nepal.
In Kathmandu ben ik er achter gekomen dat er 4 filmkanalen zijn op de televisie. Zeer fijn om te weten als je 2 weken ziek in bed ligt. Ik voelde me totaal niet goed en had ook eigenlijk weinig puf om films te kijken. Kathmandu had daar weer rekening mee gehouden door op wisselende tijden de electriciteit af te sluiten. Een van de reden hiervoor was, dat het in Kathmandu ongeveer 9 maanden niet meer had geregend.
Een ziekenhuisbezoek was ook interessant. Nee, nee, niet voor mezelf. Ik heb een fysiotherapie-afdeling bezocht waar een Canadese vrouw werkt. Achter allemaal gordijntjes lagen mensen. Op banken lagen mensen en heel veel mannen liepen overal rond. De mensen kunnen gewoon binnenkomen en wachten op hun beurt. De klachten zijn vnl van orthopedische aard.
Doordat ik ziek was, heb ik een trekking moeten afzeggen. Maar ik heb nog een wandeling gedaan met twee mensen die ik in Thailand heb ontmoet. De reis ernaar toe zal ik eens beschrijven:
's Ochtends vroeg, na druk onderhandeld te hebben over 1 euro of 1,50 voor de rit, gingen we op weg naar het busstation. Het zal een 7 uur durende rit zijn naar Dunche voor 1,90 euro.. Gelukkig hebben we tickets kunnen krijgen en de bus gaat al toeterend (dat is normaal in Nepal) weg.
Toeterend, remmend, met hindi muziek op de achtergrond, rochelende mannen die hun keel schapen en uit de bus spugen (ook zeer normaal)reed de bus naar onze bestemming. Onderweg zag ik bergen die allemaal in terassen zijn gecultiveerd. Voor rijst of andere gewassen. De bus passeert enkele dorpjes met (heilige koeien) langs de weg en veel mensen op straat. Kleine winkeltjes en kinderen in schooluniformen en vooral ook veel STOF. In deze dorpjes stapten nog meer mensen op de bus en zag ik slippers langs de ramen van de bus omhoog gaan. In die slippers zaten jongens die dus op het dak van de bus meereizen.
Tja, dat moest wel, want zo langzamerhand werd het druk in de bus. Toen stopte de bus en de chaos begon. Lunchpauze! Iedereen wilde de bus uit en wel meteen. Ik zat zo te kijken, nee, berekende ik, al die mensen kunnen niet tegelijk door die deur. Even wachten dus.
Na het eten van het Nepalese nationale gerecht dal bhat, ging de reis verder. Zoals iedereen eruit ging, ging ook iedereen er weer in. Nu bleek dat er nog meer in de bus was. Grote balen rijst lagen in het gangpad. Hup, gewoon eroverheen lopen. O ja, ik moet die kippen op het dak natuurlijk niet vergeten.
De weg veranderde in een onverharde weg met kuilen en stenen. De bus hobbelde gigantisch. Een achtbaan is er niets bij vergeleken.
Toen ook de weg smaller werd en de afgronden dieper en we steeds hoger kwamen, vond ik het niet leuk meer. Vooral niet als er twee bussen elkaar moeten passeren.
Ik moet zeggen, de bergkant was ERG mooi. Of te wel de andere kant heb ik vrijwel niet naar durven kijken.
Maar goed, mensen sliepen gewoon door en er kwamen nog steeds mensen bij in mooi Tibetaanse kleding.
Gelukkig kon ik de bus uit in Dunche. "No, No.. you can go.. we'll walk the rest. Yes, yes really" Thank he!!
Het begin van de wandeling. Om ons heen mooie besneeuwde pieken en diepe dalen.
Nepal met pieken en dalen.
Daar ben ik weer.
3 dagen geleden ben ik weer weggevlogen uit Nepal. De tijd daar was een bijzondere tijd dat niet te vergelijken was met 4 jaar geleden.
Ik zal een impressie geven over mijn tijd in Nepal.
In Kathmandu ben ik er achter gekomen dat er 4 filmkanalen zijn op de televisie. Zeer fijn om te weten als je 2 weken ziek in bed ligt. Ik voelde me totaal niet goed en had ook eigenlijk weinig puf om films te kijken. Kathmandu had daar weer rekening mee gehouden door op wisselende tijden de electriciteit af te sluiten. Een van de reden hiervoor was, dat het in Kathmandu ongeveer 9 maanden niet meer had geregend.
Een ziekenhuisbezoek was ook interessant. Nee, nee, niet voor mezelf. Ik heb een fysiotherapie-afdeling bezocht waar een Canadese vrouw werkt. Achter allemaal gordijntjes lagen mensen. Op banken lagen mensen en heel veel mannen liepen overal rond. De mensen kunnen gewoon binnenkomen en wachten op hun beurt. De klachten zijn vnl van orthopedische aard.
Doordat ik ziek was, heb ik een trekking moeten afzeggen. Maar ik heb nog een wandeling gedaan met twee mensen die ik in Thailand heb ontmoet. De reis ernaar toe zal ik eens beschrijven:
's Ochtends vroeg, na druk onderhandeld te hebben over 1 euro of 1,50 voor de rit, gingen we op weg naar het busstation. Het zal een 7 uur durende rit zijn naar Dunche voor 1,90 euro.. Gelukkig hebben we tickets kunnen krijgen en de bus gaat al toeterend (dat is normaal in Nepal) weg.
Toeterend, remmend, met hindi muziek op de achtergrond, rochelende mannen die hun keel schapen en uit de bus spugen (ook zeer normaal)reed de bus naar onze bestemming. Onderweg zag ik bergen die allemaal in terassen zijn gecultiveerd. Voor rijst of andere gewassen. De bus passeert enkele dorpjes met (heilige koeien) langs de weg en veel mensen op straat. Kleine winkeltjes en kinderen in schooluniformen en vooral ook veel STOF. In deze dorpjes stapten nog meer mensen op de bus en zag ik slippers langs de ramen van de bus omhoog gaan. In die slippers zaten jongens die dus op het dak van de bus meereizen.
Tja, dat moest wel, want zo langzamerhand werd het druk in de bus. Toen stopte de bus en de chaos begon. Lunchpauze! Iedereen wilde de bus uit en wel meteen. Ik zat zo te kijken, nee, berekende ik, al die mensen kunnen niet tegelijk door die deur. Even wachten dus.
Na het eten van het Nepalese nationale gerecht dal bhat, ging de reis verder. Zoals iedereen eruit ging, ging ook iedereen er weer in. Nu bleek dat er nog meer in de bus was. Grote balen rijst lagen in het gangpad. Hup, gewoon eroverheen lopen. O ja, ik moet die kippen op het dak natuurlijk niet vergeten.
De weg veranderde in een onverharde weg met kuilen en stenen. De bus hobbelde gigantisch. Een achtbaan is er niets bij vergeleken.
Toen ook de weg smaller werd en de afgronden dieper en we steeds hoger kwamen, vond ik het niet leuk meer. Vooral niet als er twee bussen elkaar moeten passeren.
Ik moet zeggen, de bergkant was ERG mooi. Of te wel de andere kant heb ik vrijwel niet naar durven kijken.
Maar goed, mensen sliepen gewoon door en er kwamen nog steeds mensen bij in mooi Tibetaanse kleding.
Gelukkig kon ik de bus uit in Dunche. "No, No.. you can go.. we'll walk the rest. Yes, yes really" Thank he!!
Het begin van de wandeling. Om ons heen mooie besneeuwde pieken en diepe dalen.
Nepal met pieken en dalen.
-
09 Juni 2009 - 05:50
Marlous:
Leuk om weer wat van je te vernemen! en een goede omschrijving van een busritje, ik zie het zo voor me.
Geniet nog even die laatste weken!! -
09 Juni 2009 - 07:35
Herman:
Rest van je reis gaat vast beter dan je busreis in nepa; bon voyage.
liefs herman -
09 Juni 2009 - 07:45
Paul:
Klinkt weer goed Marjolein! En je wordt gemist hier met de avondvierdaagse ;)
Liefs -
09 Juni 2009 - 07:52
Ria:
He Marjolein!!
Leuk om weer wat van je te horen. Ik miste je verhalen al. Geniet nog even van je laatste weken en breng HEEEEL Veel foto's mee!!! Liefs,
Ria -
09 Juni 2009 - 09:21
Bert Ram:
Hoi Marjolein,
Gisteravond was ik bij Bert en Rob en toen hadden we het over jou en vanochtend dit bericht in mijn mailbox.
LEUK, gaat je goed daar.
Groetjes Bert -
09 Juni 2009 - 10:49
Olga:
goed om weer is van je te horen. Baluh, dat je ziek was. Ik hoop dat je nu weer kunt genieten groetjes Olga -
09 Juni 2009 - 11:49
Sheila:
Je schrijft heel mooi, ik heb aandachtig gelezen.
Blij dat je veilig bent aangekomen.
Tof van je daar te leven even. En hoe is het eten?
Veel liefs Sheila -
09 Juni 2009 - 12:38
Marti:
Nou Marjolein,
Weer een hele ervaring zo . Door die beschrijvingen zie ik het zo voor me (ik mis nog een beschrijving van de geuren! haha.) Je hebt nu vast een goede weerstand o.a. tegen de mexicaanse griep. Veel groetjes, geniet ervan. -
09 Juni 2009 - 14:54
Tootje:
Wat een spannende reis,
kan ik ook eens met je mee?
groet to -
09 Juni 2009 - 17:53
Niels:
Ha die Marjolein,
leuk om weer een update te lezen. Klinkt avontuurlijk allemaal. Lieve groeten! -
09 Juni 2009 - 18:47
Shaida:
Jouw reis gaat door lieve Marjolein. 2 weken ziek en nu weer vitaal en energiek. Ik stuur je een hele warme liefdevolle omarming.
Voel maar.
xxxx en tot in augustus -
10 Juni 2009 - 13:55
Marjo:
Hoi Marjoleintje,
ik snap niet meer zo goed waar je allemaal bent en wat je allemaal doet. Maar ik wens je nog steeds het allerbeste! veel plezier nog! Marjo -
23 Juni 2009 - 08:13
Evelien En Chris:
Hee Marjolein! Ben je al in China???? Wij vliegen over 6 dagen terug! Veel plezier daar, kus ons -
07 Juli 2009 - 07:36
Tonnie:
Hoi Marjolein,
Al een tijdje niets van mij gehoord, maar jij bent ook al even uit de lucht.Geen mogelijkheden??? Ik hoop dat alles oke met je is en dat je weer opgeknapt ben.Mooi verslag wederom, wordt vast een boekwerk wat je uit gaat geven.Hoef je niet meer te werken want het wordt natuurlijk een bestseller!!!!Heb een fijne tijd en take care of you self.Lieve groet Tonnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
